De Ypsilon van Yves

Ief, If, Ives, Eve… Vroeger kon mij het mij niet schelen hoe mensen mijn naam schreven. Nu, na een periode van psychische onrust en herstel, sta ik sterker in mijn schoenen en ben ik fier op de Ypsilon van Yves.

In 2013 kwam ik voor de eerste keer in aanraking met de geestelijke gezondheidszorg. Ik hopte destijds van de ene job naar de andere en kwam zo uiteindelijk terecht op een plek waar ik mocht werken met een kwetsbare doelgroep. Daar kwam ik in contact met enkele mensen die het niet zo goed met mij voor hadden. Ik werd bedreigd en op één bepaalde nacht vreesde ik zelfs voor mijn leven. Ik kon mij gelukkig verschuilen, waarna de politie mij wist te bevrijden en in veiligheid te brengen. Na dit gebeuren was ik compleet in shock. Toch ging ik na een week rust terug aan het werk.

De bedreigingen aan mijn adres bleven echter komen. Ik werd bang en bleef dagenlang in mijn bed liggen. Tot op het moment dat mijn broer, die psycholoog is, mij naar de spoedafdeling van het ziekenhuis bracht. De eerste dagen in de PAAZ (Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis) waren een hel. Ik was beschaamd, barricadeerde mijn deur en kampte met suïcidale gedachten. Mijn wereldbeeld stond volledig op zijn kop en ik wist niet meer wie ik was. Posttraumatische stressstoornis (PTSS) luidde de diagnose, met een zware depressie erbovenop.

Later herkende mijn psychiater ook bipolaire kenmerken in mijn carrièreverloop. Volgens hem ging ik steeds op zoek naar grote successen die gevolgd werden door zware teleurstellingen. Hij schreef mij vervolgens gepaste medicatie voor. Die zorgde voor een innerlijke rust, waardoor ik later beter aan mijn herstel kon werken.

In het psychiatrisch ziekenhuis leerde ik omgaan met mijn depressie. Ik kreeg er tools om de ziekte te begrijpen en te aanvaarden en de signalen te herkennen. Relaxatieoefeningen, yoga, running therapy en muziektherapie hielpen mij daarbij. Gaandeweg leerde ik kunst te gebruiken om mijn pijn te uiten.

Ik besloot mijn ervaringen in tekst en muziek om te zetten. Zo is 'Nevel en Mist' geboren, dat je hierboven kan beluisteren. Initieel gaat het nummer over de mist waar ik in terecht kom doordat ik medicatie neem. Waar ik vroeger dreigde manisch te worden door de vele prikkels rondom mij, zijn die nu wat onzichtbaarder geworden. Afgevlakt zeggen sommigen, maar ik ben er wel mee gered. Dat in combinatie met antidepressiva en een maandelijks bezoekje aan mijn psychiater en psycholoog houdt mij momenteel goed staande.

Ondertussen ben ik dus weer aan het werk. Daar geef ik soms vormingen waar ik vrijuit praat over mijn psychische problemen. Iedere keer opnieuw is mijn getuigenis een start van een andere getuigenis uit de groep. Om die reden wil ik psychische problemen meer bespreekbaar maken via mijn muziek. In het voorjaar van 2023 hoop ik dan ook een tiental nummers klaar te hebben voor een album waarmee ik als Ypsilon kan optreden en zo het gesprek te openen.

Yves Moens (Ypsilon)

Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be