Vandaag voel ik me goed, maar dat kan morgen weer anders zijn. Met z'n vijven in ons kot is soms wel pittig. Iedereen heeft wel eens een wisselend humeur en dat heeft een invloed op elkaar. Daarnaast zorgen drie zonen én een man ook wel voor heel veel testosteron onder één dak (lacht). In het begin maakten we best wel wat ruzie. Nu hebben we meer een evenwicht gevonden. De kinderen hebben een deurhangertje gemaakt voor aan hun slaapkamerdeur om aan te geven wanneer ze ook eens alleen willen zijn. Ook ik probeer af en toe momentjes voor mezelf te nemen, of eens met mijn zus te bellen. Heerlijk, zo vrouwen onder elkaar. (lacht)
Aanvankelijk voelde ik me erg opgejaagd en maakte ik me ook veel zorgen - de coronamaatregelen hebben hier ook een financiële impact - tot ik besefte dat het je niet vooruit helpt. Zodra ik dat aanvaard had, kwam er meer ruimte in mijn hoofd. Ruimte die al gauw opgevuld werd met zotte ideeën. Wat als we er nu eens het beste van maakten? Zo vormden we afgelopen weekend onze tuin om tot een pretpark. Lom, mijn middelste zoon wordt deze week 10 jaar. We zouden naar de Efteling gaan, maar dat gaat nu niet door en dus hebben we alles eraan gedaan om hem toch het gevoel te geven dat we 'echt' in een pretpark waren. We maakten zelfs lunchpakketjes en reden ook effectief van de oprit naar de andere kant van het huis om het op een echt uitstapje te doen lijken.
De hele situatie zorgt ervoor dat ik bepaalde zaken meer relativeer, en andere zaken net meer naar waarde weet te schatten. Een fijne thuis, een warme familie, dat is nu zo belangrijk. Ik ben dankbaar dat ik die heb en tegelijkertijd kan ik soms overmand worden door verdriet omdat ik weet dat velen dat geluk niet hebben. We hebben in onze tuin een tijdlang een caravannetje dat we aanboden aan mensen die het even moeilijk hadden. Jammer genoeg is het nu echt niet meer goed genoeg, maar ik ben volop het huis en de tuin aan het reorganiseren om op zoek te gaan naar mogelijkheden om in de zomer opnieuw wat mensen bij ons te ontvangen die daar misschien nood aan hebben. Ruimte voor ideeën, hè.
Tot grote spijt van mijn man ben ik een vroege vogel, en mijn 3 zonen zowaar ook. Met de oudste maak ik elke ochtend om 7u een kort wandelingetje met de hond. Even samen overlopen wat de dag zal brengen en het dorp langzaam zien ontwaken. Dat is een klein geluksmomentje om de dag te beginnen. Omdat er minder "druk" is, komt het voorleesmomentje voor het slapengaan ook veel minder in het gedrang. Dat valt in de rush van het dagelijkse leven soms weg, maar nu dus niet! Mooie rituelen om de dag te beginnen én af te sluiten. Het maakt dat we alles wat er tussen die twee momenten gebeurt wel kunnen relativeren.
Er zijn heel veel lezingen weggevallen en eigenlijk was er het plan om voor de zomer mijn manuscript voor mijn volgend boek af te hebben, maar schrijven lijkt nu niet echt te lukken. Telkens ik even probeer te schrijven, komt een zoon met een "dringende vraag": kan je een ballon opblazen met een scheet?" Minder lezingen, minder schrijven, maar voor Psychosenet.be kan ik wel verder werken en de masterclass Herstelgerichte Psychiatrie organiseren we nu online. Daarnaast werk ik nu heel hard samen met illustrator Tom Schoonooghe om het kinderboek "Pssst" om te zetten in animatiefilmpjes voor kinderen zodat ze ook wat duiding krijgen bij de psychische problemen die ze nu misschien ervaren.
De nieuwe rituelen mogen blijven, alsook de flinke portie relativering. Verder hoop ik op initiatieven die minder mensen door de mazen van het net laten vallen. Ik neem me alvast voor om er actief aan mee te werken.
Mijn zus. Dat is wellicht het eerste wat ik doe als de lockdown wordt opgeheven. In mijn auto springen en naar haar rijden om samen te gaan wandelen en het onderwijs te hervormen (lacht). Dat doen we altijd op onze wandelingen.
Absoluut. Humor is dagelijkse kost. Dat kan ook niet anders met die drie zonen die elke dag wel een "prank" uithalen. Schoonheid haal ik vooral uit mijn tuin. Ik kan zo genieten van het groen, de bloemen, het geluid van de vogels '“ het zijn er echt wel meer dan voor corona '“ het net geplante zaadje dat nu ontkiemt. Ik vind de grootste schoonheid in de kleinste dingen.
Brenda is lerarenopleider aan de AP Hogeschool, webredacteur van psychosenet.be, auteur en coördinator aan de masterclass Herstelgerichte Psychiatrie UGent.
Foto: Hilde Segers - Klikout
Please note, the translation with Google Translate is not always 100% correct, for which we apologize.
We offer this option to translate so that everyone has the chance to view this site in his or her own language.
Activate Translation-bar