Ik kan niet meer

Fotografe Margoet (Marijke Goethals) houdt ervan om mensen voor haar lens te plaatsen. Als eindwerk op de academie, koos ze ervoor om het thema depressie vast te leggen. Hiervoor inspireerde ze zich op de intense ervaringen die ze had met haar dochter, die aan een depressie leed. Na de academie werkte ze verder aan het project en bracht zo een boek uit, bestaande uit een selectie foto’s aangevuld met gedichten door haar dochter Kaatje.

“Ik kan niet meer” zijn de zware woorden die mijn dochter meermaals uitsprak.  Ze kwijnde weg door een zware depressie, die ze vaak niet uitgelegd kreeg. “Ik heb allerlei beelden in mijn hoofd en ik wil die kwijt” zijn dan ook woorden die me bijgebleven zijn. Ze zijn uiteindelijk mijn inspiratiebron geworden om mijn eindwerk in de kunstacademie, afdeling fotografie, te wijden aan het thema depressie.

Ik ontmoette vele dappere mensen die me vertelden over hun strijd tegen depressie. Samen zochten we naar hun persoonlijke antwoord op de vraag: ‘Hoe ziet depressie eruit?’

Mijn dochter was mijn muze die zelf meermaals voor de camera stond voor het project. Iedere depressie is anders. Ik zag hoe het voor mijn dochter was maar wilde ook anderen hun strijd en ervaring met depressie in beeld brengen. 

Ik ontmoette vele dappere mensen die me vertelden over hun strijd tegen depressie. Samen zochten we naar hun persoonlijke antwoord op de vraag: ‘Hoe ziet depressie eruit?’ Dat beeld fotografeerde ik dan, met de persoon zelf in beeld. Ik sta nog steeds verbluft van de mensen, hoe ze zich van hun meest kwetsbare, fragiele kant toonden. Dat ze datgene deelden en uitbeeldden dat ze meestal verborgen hielden voor de buitenwereld door het verschrikkelijke onbegrip dat soms nog sluimert. 

Ook heb ik een aantal moeders en dochters gefotografeerd omdat mensen in de omgeving van iemand die aan een depressie lijdt ook afzien en zich machteloos voelen.

We hadden allen één missie: het taboe rond depressie doorbreken. Om die reden heb ik besloten om mijn foto’s te bundelen in een boek. De foto’s worden afgewisseld met heel pakkende teksten die destijds werden geschreven door mijn dochter. Verwoordingen die aantonen wat er in haar hoofd omging en waar de lezer stil van wordt.

We hadden allen één missie: het taboe rond depressie doorbreken. Om die reden heb ik besloten om mijn foto’s te bundelen in een boek. 

Iedereen kent vroeg of laat wel iemand in zijn omgeving die lijdt aan een depressie.  Een smerige ziekte die te behandelen is wanneer je hiervoor open staat, hulp zoekt en die ook aanvaardt. Hierbij wil ik ook een oproep doen. Praat erover en zoek die hulp, want het is de moeite waard. Het mooiste bewijs dat wij hebben? Mijn dochter heeft die donkere periode al meer dan tien jaar achter zich, is ondertussen een gelukkige moeder van twee dochtertjes en geniet van het leven. Dingen die ze zich toen nooit had kunnen voorstellen.

Benieuwd hoe de ervaringen van mensen in beelden zijn omgezet? Mijn boek is te koop via mijn uitgever Dial A View of via mail naar [email protected]