“De vreugde die je uitstraalt keert in jezelf terug”

Hoewel ik een mooie jeugd had waarin ik alle mogelijkheden kreeg om me te ontplooien, was ik nogal op mezelf en introvert. Later zou ook blijken dat ik gevoelens imiteerde omdat ik ze zelf niet voelde.

1996. Net toen ik student was aan de KUL en met mijn grote liefde op kot zat in Leuven, overkwam me die eerste depressie. Mijn wereld stortte in. Aangezien die depressie zo zwaar was, kreeg ik tijdens mijn opname een zwaar antidepressivum. Zo ging ik van het ene uiterste naar het andere en verliet ik het ziekenhuis met manische gevoelens. Dat was de start van mijn turbulente leven als bipolaire persoonlijkheid, alsook van mijn ‘carrière’ als psychiatrisch patiënt. Tijdens de vier jaar die daarop volgden werd ik meermaals opgenomen in Brugge. In de periode tussen 2000 en 2014, mijn huwelijk, waren er geen opnames en heb ik een 10-tal jaar kunnen werken.

Sinds 2014 onderging ik een tiental collocaties in binnen- en buitenland. Doorheen die opnames hadden enkele bijzondere therapeuten een positieve invloed op mijn manier van denken en aanvoelen. Met een warm gevoel denk ik terug aan hoe ze me wisten bij te sturen, waardoor ik nu een meer solide bestaan kan leiden.

Daarnaast zie ik een therapeut als moderator om het contact met medepatiënten te begeleiden. Want ook dat was voor mij één van de helende aspecten tijdens mijn opnames. Enkele mensen die ik daar leerde kennen, kan ik intussen ook echte vrienden noemen. In het innige contact dat ik met hen heb, vind ik op dit moment nog veel troost. Zij weten als geen ander wat in mijn hersenpan (op)borrelt.

Wat mij nog helpt, is het opwekken van gevoelens met muziek en beeldmateriaal, hoe intens ook. Leren omgaan met sterke positieve en negatieve gevoelens is namelijk de grootste schat in het leven. In mijn hoofd maak ik bij elk gevoel een soort van handleiding. Al die handleidingen komen in een denkbeeldige schuif terecht, zodat ik niet meer van mijn sokken word geblazen als datzelfde gevoel later terug opborrelt.

Weet je, ik ben zo intens gaan voelen dat ook positieve gevoelens mijn leven kleuren als nooit tevoren. Het leven wordt zo anders eens je het ziet door de ogen van ‘de manie’. De intensiteit van mijn zintuigelijke prikkelingen kunnen extreme hoogtes aannemen. Die ‘ontregeling’ is de basis van mijn onuitputtelijke creativiteit op vele domeinen.

Ik maak kwetsbare kunst, outsider kunst. Door te schilderen kan ik emoties opwekken en laten uiteenspatten op het canvas. Zo kunnen mijn opgekropte woede, angsten en onbewuste kwellingen zich bevrijden. Mijn werken zijn als het ware een spiegel van wat er in me leeft als schilder. Ze helpen me te helen en te groeien.

Ik leg mezelf namelijk bijzonder veel structuur op. Om dat beklemmende harnas te doorbreken en me vrij te voelen is het belangrijk dat ik een explosieve uitlaatklep heb. Het penseel neemt de remming weg en het kleurenpalet spat uiteen op het doek. Het gebruikte kleurenspel en de intensiteit van de verfstrepen zijn een visualisatie van wat zich op dat moment in mijn lichaam afspeelt, zowel gevoelsmatig als rationeel.

Meer kunstwerken vind je op mijn portfolio 

Check ook zeker mijn YouTubekanaal!

Het schilderij dat je hier ziet zegt dat wanneer je de donkere tijden weet te overwinnen en je je kracht terugvindt, je in staat bent om een meerwaarde te zijn voor je lotgenoten. “De vreugde die je uitstraalt keert in jezelf terug.”

Kunstenaar Wim Stevens aka Jedy