Situering

Voor het eerst werd een Soteriahuis opgericht door Loren Mosher in 1971 in San Francisco.
In Bern was het Luc Ciompi die een Soteriahuis startte in 1984. Dit kende navolging in het Duitstalig gedeelte van Europa, in Israël en in Nederland. In GB en de Scandinavische landen ontstonden eveneens kleinschalige projecten voor opvang van psychotische patiënten met elk een eigen benadering of visie die sterk aansluit bij de hoger genoemde Soteriaprincipes.

Uit een belangrijk reviewartikel van Calton 2008 blijkt dat er nauwelijks goed wetenschappelijk onderzoek is gedaan over de effectiviteit van de Soteriahuizen. Wel tonen de reviewartikels aan dat er geen nadelen (ook geen schade) en zelfs enkele voordelen zijn aan de Soteriabenadering, met name een lagere dosis load van antipsychotica over de ganse periode en een grotere tevredenheid van patiënten.

Een kleinschalig Soteriahuis voor jong volwassenen met een eerste psychotische crisis zou een innoverend project kunnen betekenen in een regio van bijvoorbeeld 700.000 inwoners¹ omwille van verschillende redenen: het sterk humane karakter, het behoud van de sociale inclusie, de nadruk op groei en herstel en de destigmatiserende en laagdrempelige werking met de mogelijkheid tot grote nabijheid voor de persoon in crisis. Bovendien komt de oprichting van een Soteriahuis tegemoet aan de noodzaak van afbouw van psychiatrische bedden en de toenemende vraag van vermaatschappelijking van de zorg. 

1 Dit cijfer houdt rekening met een gemiddelde incidentie van 31.7 nieuwe psychose patiënten per jaar in een regio van 100 000 inwoners (Kirkbridge 2012). Deze incidentie is hoger in dichtbevolkte steden en gebieden met deprivatie.

Onderteken het manifest