Een moeilijke zwangerschap, bevalling en kraamperiode

Anonieme getuigenis

Mama worden is altijd een droom geweest. Ondertussen is mijn droom ook in vervulling gegaan en ben ik de fiere mama van een bijna 1-jarig zoontje. Maar onze zwangerschap, bevalling en kraamperiode gingen niet van een leien dakje. Er waren heel wat obstakels die mijn partner en ik hebben moeten overwinnen. Mijn verwachtingen van toen matchen helemaal niet met de realiteit die wij ervaren hebben. Vooral de roze wolk en het romantiseren van de zwangerschap en kraamperiode waren voor ons een koude douche. Niets van dit alles hebben wij zo mogen ervaren. 

Tijdens mijn zwangerschap kregen we slecht nieuws dat ervoor zorgde dat we meer stress, verdriet en onzekerheid te verwerken kregen. Dit woog op ons beiden. Ik voelde mij zo ontzettend schuldig naar ons kindje toe, ook verdrietig en verloren. Emotioneel doet een zwangerschap al veel met een vrouw maar dit was nog eens een extra lading erbovenop. Misschien had ik toen wel graag extra psychologische begeleiding willen krijgen om dit te verwerken. Maar ik heb hier zelf op het moment niet bij stilgestaan. Ik heb zo vaak gehuild tijdens mijn zwangerschap dat ik daar ook niet met veel plezier op terugkijk. Dat is jammer, want er zijn ook mooie momenten geweest. Maar de droevige momenten waren talrijker.  

Ik heb zo vaak gehuild tijdens mijn zwangerschap dat ik daar ook niet met veel plezier op terugkijk.

Ook de kraamperiode was voor ons heel zwaar. Ons zoontje werd te vroeg geboren en moest nog bijna een maand op neonatologie opgenomen blijven. Ook al wisten we op voorhand dat de kans groot was dat ons zoontje te vroeg geboren zou worden, was de impact om je kindje in het ziekenhuis achter te laten enorm groot. Je verwachting is dat een kindje met mama en papa mee naar huis gaat na een paar dagen. Maar ook dit hebben wij niet zo mogen ervaren. We waren dolblij toen we ons zoontje uiteindelijk wel mee naar huis mochten nemen, maar bezoek werd nog even uitgesteld. Ons zoontje moest immers nog elke week op afspraak in het ziekenhuis, dus geheel zorgeloos was de periode van thuiskomst niet.  

De impact van je kindje in het ziekenhuis achter te moeten laten is enorm groot.

Je leeft op automatische piloot en blijft verder doen. Het doet me nog het meest pijn dat ik de kleine, mooie momenten niet volledig in mij heb kunnen opnemen. Er waren te veel andere zaken om rekening mee te houden. Ook mijn borstvoeding kwam maar niet op gang en dat terwijl ik daar zo mijn best voor deed. Alle verwachtingen die ik had voor mijn zwangerschap zijn niets in vergelijking met onze realiteit. Dat het allemaal anders gelopen is, is nu eenmaal zo, maar ik blijf het heel moeilijk hebben met het feit dat we ons kindje niet meteen mee naar huis konden nemen en de eerste dagen niet gezellig met z’n drietjes konden doorbrengen. Zonder al die zorgen, draadjes en infuusjes. Hoewel we veel steun kregen rondom ons heen voelde ik mezelf toch verloren en machteloos. Ik was niet voorbereid op een moeilijke zwangerschap en kraamperiode. 

Ondanks het hobbelige parcours ben ik toch ontzettend dankbaar dat ik mijn kleine deugniet elke dag opnieuw in mijn armen kan nemen.

Vanaf het prille begin tot na de kraamperiode zaten we in een ontzettende rollercoaster. Wij hebben veel moeilijke momenten gehad maar zijn hier samen uit gekomen. Het ouderschap blijft een uitdaging en jezelf tegenkomen hoort daar zeker bij. Mentaal heb ik het met momenten nog steeds zwaar en ik laat mezelf begeleiden omdat dit helpt om alles beter te plaatsen. Ondanks het hobbelige parcours ben ik toch ontzettend dankbaar dat ik mijn kleine deugniet elke dag opnieuw in mijn armen kan nemen. Onze start was niet zoals we hadden verwacht maar we zien onze zoon elke dag ontwikkelen en groeien. Nieuwe, mooie momenten creëren we voortaan met ons drietjes. 

Anoniem